Ο Άγνωστος στρατιώτης όχι άδικα αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες μορφές μέσα στους διάφορους πολιτισμούς. Για αυτόν τον λόγο τα μνημεία που είναι αφιερωμένα σε αυτό το "πρόσωπο", είναι τα σημαντικότερα κάθε πόλης αλλά και κάθε χώρας. Στην Ελλάδα όμως ακόμα περισσότερο οι κάτοικοι της αισθάνονται έναν στενό δεσμό να τους συνδέει με τον Άγνωστο Στρατιώτη. Πως άλλωστε θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίθετο αφού η ίδια η μορφή ουσιαστικά για τους Έλληνες είναι ένα μέλος της οικογένειας τους!
Η εποχή στην οποία έχουμε εισέλθει είναι η χειρότερη από όλες όσες έχει ζήσει η χώρα μας. Διανύουμε την εποχή της αγνωμοσύνης, μια εποχή στην οποία πρέπει οι Έλληνες να μην γνωρίζουν ιστορία, να μην τους ενδιαφέρει η Ελλάδα. Τα παλαιά χρόνια σημείο αναφοράς ήταν όποιος είχε μέσα στην καρδιά του την Ελλάδα σήμερα όμως ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Η σύγχρονη εποχή επιβραβεύει όλους όσους φοράνε τα ρούχα της λήθης και βάζουν και μια μικρή σπρωξιά για τον κατήφορο. Είναι δυστυχώς άσχημο αλλά ισχύει και μπορούμε να το διαπιστώσουμε και από ένα μικρό παράδειγμα........
Όλοι οι Έλληνες αλλά και όλη η ανθρωπότητα διδάσκεται για το ποιος εμπνεύστηκε και δημιούργησε πρώτος αυτό το κορυφαίο μνημείο. Φυσικά όμως κανείς δεν διδάσκεται τα όσα έγραψε ο Θουκυδίδης στο έργο του "Περικλέους Επιτάφιος Λόγος"
᾿Εν δὲ τῷ αὐτῷ χειμῶνι ᾿Αθηναῖοι τῷ πατρίῳ νόμῳ χρώμενοι δημοσίᾳ ταφὰς ἐποιήσαντο τῶν ἐν τῷδε τῷ πολέμῳ πρώτων ἀποθανόντων τρόπῳ τοιῷδε. τὰ μὲν ὀστᾶ προτίθενται τῶν ἀπογενομένων πρότριτα σκηνὴν ποιήσαντες, καὶ ἐπιφέρει τῷ αὑτοῦ ἕκαστος ἤν τι βούληται· ἐπειδὰν δὲ ἡ ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας κυπαρισσίνας ἄγουσιν ἅμαξαι, φυλῆς ἑκάστης μίαν· ἔνεστι δὲ τὰ ὀστᾶ ἧς ἕκαστος ἦν φυλῆς. μία δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, οἳ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν ἐς ἀναίρεσιν.
Μετάφραση
Κατά τη διάρκεια του Χειμώνα οι Αθηναίοι ακολουθώντας το Πατροπαράδοτο έθιμο έθαψαν δημοσία δαπάνη τους πρώτους πεσόντες του παρόντος πολέμου κατά τον ακόλουθο τρόπο. Κατασκευάζουν μια σκηνή, στην οποία εκθέτουν τα οστά των πεσόντων επί 3 ημέρες προ της ταφής και ο καθένας προσκομίζει για τον δικό του νεκρό ό,τι θέλει· κατά την ταφή δε δέκα λάρνακες από ξύλο Κυπαρισσιού, μια δηλαδή για κάθε φυλή, φέρονται με άμαξες· σε κάθε μια δε από τις λάρνακες αυτές τοποθετούνται τα οστά των ανηκόντων σε αυτή την φυλή. Φέρουν δε επί πλέον στα χέρια τους και ένα κενό φέρετρο σκεπασμένο με σάβανο για τους αφανείς, για όλους όσους δεν βρέθηκαν για να ενταφιαστούν.
Από αυτό το κείμενο και μόνο μπορεί κανείς να καταλάβει αμέσως πως η έννοια γεννήθηκε που αλλού, μα φυσικά στην αρχαία Ελλάδα. Οι ίδιοι οι Έλληνες πίστευαν πως οι ψυχές όλων όσων δεν είχαν ενταφιασθεί βασανιζόντουσαν για αυτό και τα κενοτάφια είχαν τεράστιο συμβολισμό.
Από αυτό μπορούμε να διαπιστώσουμε για ποιον λόγο οι σύγχρονοι Έλληνες αισθάνονται τον Άγνωστο Στρατιώτη σαν ένα δικό τους πρόσωπο. Είναι οι αρχαίοι δεσμοί που δένουν τις σχέσεις. Επί πλέον αυτό το μικρό καράβι γέννησε τεράστιες μορφές, στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατάφερε να ρίξει μια γροθιά στο φασιστικό καθεστώς της Γερμανίας κι είναι η πρώτη κι η μοναδική χώρα που κατάφερε κάτι τέτοιο. Συγκριτικά με το μέγεθος της η Ελλάδα είναι η χώρα που στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είχε τις τρομακτικότερες απώλειες ενώ επίσης είναι η μοναδική που συμμετείχε σε τόσους πολέμους,
Για αυτό και ο Ουίνστον Τσόρτσιλ πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασίλειου θα πει μια φράση ιστορική και μοναδική κάτι που δεν είναι αξιοπερίεργο καθώς οι Έλληνες κατάφεραν με το θάρρος τους να γίνουν σύμβολα σε ολόκληρο τον κόσμο.
Δεν θα λέγεται ότι οι Έλληνες πολεμούν ως ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμούν ως Έλληνες.
Οι Έλληνες απέδειξαν πως είναι άξιοι απόγονοι των Αρχαίων Ελλήνων!
Ο Άγνωστος Στρατιώτης λοιπόν δεν είναι ένα απλό πρόσωπο άλλωστε ποια ελληνική οικογένεια δεν έκλαψε τον δικό της ήρωα, ποια ελληνική οικογένεια δεν έχασε τον δικό της ήρωα.
Η μορφή αυτή λοιπόν είναι ο δικός μας άνθρωπος, ο δικός μας ήρωας ο παππούς, ο πατέρας, ο αδερφός μας είναι αυτός που αγωνίστηκε για την ελευθερία που έχουμε σήμερα, είναι αυτός που στάθηκε ηρωικά απέναντι στον κάθε κατακτητή, είναι αυτός που χάθηκε στον πόλεμο έχοντας στην καρδιά του την Ελλάδα, είναι εκείνος που θυσίασε τα πάντα για την Ελλάδα είναι άγνωστος αλλά όχι ανώνυμος, είναι άγνωστος αλλά όχι απρόσιτος, είναι άγνωστος δηλαδή εμείς δεν γνωρίζουμε ποιος ήταν ακριβώς αλλά του αποδίδουμε τις μεγαλύτερες τιμές, τον σεβασμό και όλη την αγάπη που διαθέτουμε διότι ξέρουμε το τεράστιο έργο και την μεγάλη ψυχή που είχε.
Αυτό είναι ο Άγνωστος Στρατιώτης ένα τμήμα όχι μόνο της ιστορίας τηα Ελλάδας καθώς για την ελευθερία έπεσαν Έλληνες από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, αλλά και ένα τμήμα από την δική μας καρδιά, κάτι το οποίο πρέπει οι Έλληνες να κρατάμε ζωντανό αν θέλουμε να πορευόμαστε με τις αρχές και τα ιδανικά που μας χάρισαν οι ένδοξοι πρόγονοι μας.
Οι σύγχρονοι Έλληνες λοιπόν συνεχίζουμε να τιμάμε, να αγαπάμε, να σεβόμαστε και να ευγνωμονούμε με όλη μας την ψυχή τον κάθε Άγνωστο Στρατιώτη και τον κάθε πρόγονο που προσέφερε στην Ελλάδα και πολέμησε για την ελευθερία της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου