Ακολουθεί ο επικήδειος που εκφώνησε ο Διοικητής της Τακτική Διοίκησης του 21 Συντάγματος Πεζικού:
«Αγαπημένη μας Γιαγιά Βασιλική, Κυρά των Μαρασίων,
Μάνα του Στρατού, Μάνα της Ελλάδος
Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ, Κλήρος, Πολιτικές και.... Στρατιωτικές Αρχές και ο λαός της ακριτικής περιοχής του Τριγώνου, με το θλιβερό καθήκον να σου απευθύνουμε, το ύστατο χαίρε.
Σιωπηλά στεκόμαστε μπροστά σου, με αγάπη και ευγνωμοσύνη, για να σε συνοδεύσουμε στην τελευταία σου κατοικία.
Τα λίγα τούτα λόγια, είναι ένας καρδιακός χαιρετισμός από την οικογένεια του Στρατού την οποία τόσο αγάπησες και υπηρέτησες, μισό και πλέον αιώνα, ως απλός στρατιώτης, ως απλός εθνοφύλακας, αλλά και ως άλλη μάνα «Σπαρτιάτισσα», φυλλάτοντας τις δικές σου Θερμοπύλες.
Με γυναίκες σαν εσένα και την Κυρά της Ρω, γνήσια παραδείγματα φιλοπατρίας και προσφοράς στην Ελλάδα, η σημαία της Πατρίδας μας, από άκρου εις άκρον των συνόρων της, δεν υπεστάλλει ποτέ.
Η αποδημία σου, γεμίζει τις καρδιές όλων μας με θλίψη, γιατί όχι μόνο έφυγε από κοντά μας ένας άνθρωπος που όλοι αγαπούσαμε, αλλά πρωτίστως, γιατί η Πατρίδα μας έχασε ακόμη ένα σύμβολο, μια ακτινοβολούσα προσωπικότητα, που μας ενέπνεε με το παράδειγμά της.
Κυρά των Μαρασίων
Η ζωή, σου φέρθηκε σκληρά από τα πρώτα σου βήματα, όταν λίγο μετά τη γέννησή σου το 1904 στο Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης, αναγκάστηκες μαζί με τους συγγενείς σου, να πάρεις τον πικρό δρόμο της προσφυγιάς και να εγκατασταθείς αρχικά στην Αδριανούπολη, στη συνέχεια στο Ελληνοχώρι Διδυμότειχου και έπειτα στο Σάκο της Νέας Ορεστιάδας.
Μετά τον πρόωρο χαμό 3 εκ των 4 παιδιών σου, εγκαταστάθηκες το 1962 στο ακριτικό χωριό των Μαρασίων. Ήταν τότε, που ανέθεσες στον εαυτό σου την ιερή αποστολή, να υψώνεις στην αυλή του σπιτιού σου, 100 μόλις μέτρα από τη γραμμή των συνόρων, την Ελληνική Σημαία. Καθήκον, που δε λησμόνησες ποτέ να εκτελέσεις, τα τελευταία 50 χρόνια της ζωής σου. Και όμως, η προσφορά σου δεν περιορίστηκε μόνο στην έπαρση της Σημαίας. Αυτοβούλως και χωρίς να ζητήσεις ανταλλάγματα, έθεσες τον εαυτό σου στην υπηρεσία των στρατευμένων νέων της περιοχής, δείχνοντας αγάπη, φροντίδα, στοργή, αφοσίωση και έγινες για κάθε στρατιώτη η μάνα και η αδελφή.
Ως μοναδικό αντάλλαγμα στην ιδεώδη προσφορά σου και στον από καρδιάς εθελοντισμό σου, είχες τη λατρεία και την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων στρατιωτών, αλλά και το σεβασμό και την εκτίμηση όλης της Ελλάδος. Η βράβευση από την Ακαδημία Αθηνών, από τον Ελληνικό Στρατό και από πολυάριθμες οργανώσεις σ’ όλη των Ελλάδα, ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής σε μια Ελληνίδα, που αφιέρωσε τη ζωή της στο Στρατό και στην Πατρίδα.
Ελάχιστη υποχρέωση ήταν και για εμάς, το προσωπικό της Τακτικής Διοίκησης, η αρωγή που σου προσφέραμε τα τελευταία χρόνια της ζωή σου, όταν οι δυνάμεις σου, σε είχαν πλέον εγκαταλείψει. Και συνάμα, ύψιστη τιμή και χαρά, να σε βοηθούμε κάθε πρωί, να υψώνεις στο ακριτικό χωριό των Μαρασίων την Ελληνική σημαία που τόσο αγάπησες και υπερασπίσθηκες.
Ακόμη και βαριά άρρωστη, τις τελευταίες μέρες της ζωής σου, σε παρακαλούσα αλλά αρνιόσουν πεισματικά να εγκαταλείψεις την εστία σου, για να νοσηλευθείς στο Νοσοκομείο και το δέχτηκες, μόνο όταν σου είπα ότι το είπε ο Αρχηγός ΓΕΣ, τον οποίο υπεραγαπούσες.
Στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, η Πατρίδα μας έχει ανάγκη από εμβληματικές φυσιογνωμίες, όπως η δική σου, όπως της Κυράς της ΡΩ. Από άντρες και γυναίκες, γνήσια παραδείγματα φιλοπατρίας και αυταπάρνησης. Από ανθρώπους αποφασισμένους, να υψώνουν αγόγγυστα τη σημαία του Έθνους και ταγμένους να φυλάττουν Θερμοπύλες.
Γιαγιά Βασιλική
Τόσο εγώ, όσο και το σύνολο του προσωπικού, που υπηρετεί στην Τακτική Διοίκηση του 21 Μηχανοκινήτου Συντάγματος Πεζικού, έχουμε συναίσθηση της υποχρέωσής μας, όχι μόνο να εκφράζουμε το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη μας, ως λόγια κενά περιεχομένου, αλλά και να αποδεικνύουμε, έμπρακτα, όπως εσύ με το παράδειγμά που μας δίδαξες, την ανιδιοτελή αγάπη προς την Ελλάδα.
Έχοντας κατά νου το χρέος μας απέναντί σου και απέναντι στην Πατρίδα, σου υποσχόμαστε ότι θα φανούμε άξιοι συνεχιστές σου. Η σημαία στα Μαράσια δε θα υποσταλεί ποτέ. Θα κυματίζει περήφανη, ψηλά στον ουρανό, για να «φαίνεται από τον τόπο που γεννήθηκες», όπως χαρακτηριστικά μας έλεγες.
Αθάνατη κυρά Βασιλική, πάντα έλεγες ότι όλοι οι στρατιώτες είναι παιδιά σου, η αγάπη σου για το Στρατό ήταν απέραντη και η αγάπη σου για την Ελλάδα δεν είχε όρια.
Σεβαστή οικογένεια της εκλιπούσης,
Αναγνωρίζουμε τον πόνο που βιώνετε για το χαμό του δικού σας ανθρώπου. Σας προτρέπω, όμως, να αισθάνεστε υπερηφάνεια, γιατί με τη στάση ζωής της, η Κυρά των Μαρασίων, αποτέλεσε και θα αποτελεί για όλους εμάς, υπόδειγμα φιλοπατρίας και υψηλού εθνικού φρονήματος.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει.»
stoxos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου